Μάρτιος: ο τρίτος μήνας του πολιτικού έτους κατά το Γρηγοριανό Ημερολόγιο… Νεολογισμός (2012): αυτό που έρχεται όταν τελειώνει κάτι ωραίο, μεταφορικά η θλίψη, η στεναχώρια. Παραδείγματα: – πάμε στη Λίτσα, χώρισε με τον Ντίνο κι είναι μες στον Μάρτιο. – Πω πω τι Μάρτιο φάγαμε χθες ρε, 2-3 από 2-0, δε γίνονται αυτά τα πράματα ρε.
Χθες ήταν μια δύσκολη ημέρα. Αφού ψιλοξεπέρασα τον Μάρτιο για το τέλος του Φεβρουαρίου έπρεπε να σκεφτώ τι θα κάνω με το blog. Για 29 ημέρες υπήρξα ένας ξεδιάντροπος κούκος που άφηνα τα αυγά μου σε ξένη φωλιά (και ευχαριστώ τον Θοδωρή Γεωργακόπουλο για την ανοχή). Μετά είπα: δεν μπορεί, κάπου σ’ αυτόν τον ψηφιακό κόσμο θα υπάρχει κάτι ανάλογο για να συνεχίσω. Ξόδεψα όλο το πρωί ψάχνοντας στο Διαδίκτυο, μα του κάκου. Αποκαμωμένος σωριάστηκα σ’ ένα καναπέ ξεκινώντας το καταβρόχθισμα ενός φρούτου. Αφήνοντας το φρούτο για να απαντήσω σε μια εισερχόμενη, όμως, αντίκρισα αυτό και αμέσως φωτίστηκα:
καθώς ήμουν εκεί ξαπλ
ονειρεύτηκα την απλ
Αυτή θα ήταν η νέα μου φωλιά. Και τι φωλιά! Οραματίστηκα ότι θα γινόμουν developer της Apple, το μήλο θα ήταν το όχημα προς την επιτυχία, θα είχα ιδέες, θα είχα ομορφιές, θα έφτιαχνα λειτουργικά apps που ευτυχισμένοι χρήστες θα κατέβαζαν στα κινητά τους για να παίζουν, να διασκεδάζουν, να μαθαίνουν και να ξεχνούν τους Μάρτιους αυτού του κόσμου (κι ίσως να ‘βγαζα κι ένα μεροκάματο).
Δεν ξέρω να προγραμματίζω σε “apple” και πιθανότατα δε θα μάθω να προγραμματίζω ποτέ. Έχουν πει ότι δεν είναι τόσο δύσκολο αλλά ούτε και τόσο εύκολο. Αυτό σημαίνει ένα πράμα: είναι ΠΑΝΔΥΣΚΟΛΟ, αλλά μην απογοητεύεστε, πληρώστε, εγγραφείτε και δοκιμάστε. Το μόνο πρόγραμμα που έχω καταφέρει να φτιάξω στη ζωή μου που να τρέχει χωρίς λάθη και να κάνει αυτό ακριβώς που ήθελα να κάνει είναι (για όσους ξέρουν) το:
#include <stdio.h>
main()
{
printf («Hello World!\n»);
}
Και αυτό ακόμα το είχα κλέψει από τη συμφοιτήτρια που καθόταν δίπλα μου (βασικά εγώ είχα κάτσει δίπλα της, γιατί είχε ωραία κοτσιδάκια).
Αλλά εκείνο το απόγευμα του Μαρτίου (δηλ. της θλίψης) η επίγνωση των προγραμματιστικών μου αδυναμιών λίγο με επηρέαζε. Έτρεξα στο laptop, μπήκα στο site της Apple, άρχισα αμέσως τη διαδικασία εγγραφής, έφαγα λίγο χρόνο να προσανατολιστώ ανάμεσα στις πλείστες όσες επιλογές, συνέχισα στα βήματα, έδωσα στοιχεία πιστωτικής για να χρεωθώ τα 99$ της ετήσιας συνδρομής και πατώντας το οριστικό κουμπί για το registration η απάντηση ήταν (κάτι του στυλ):
«Εσάς από την Ελλάδα δεν μπορούμε να σας καταχωρήσουμε ηλεκτρονικά, παρακαλούμε στείλτε φαξ για να ολοκληρωθεί η εγγραφή σας».
!!!!!!!!!!!!;;;;;;;;;;;!!!!!!!!!!!!!
Το διάβασα δέκα φορές για να επαληθεύσω ότι δεν είναι φάρσα ή ότι κατάλαβα καλά, στη συνέχεια ανασκόπησα όλα τα βήματα της εγγραφής αναζητώντας κάποια δική μου αβλεψία και στο τέλος έστειλα mail στο support για να με βοηθήσουν σχετικά με το σφάλμα που προφανώς είχα διαπράξει.
Αλλά όχι, η απάντηση ήταν ίδια. Έπρεπε να στείλω φαξ. Το ξαναγράφω για να το συνειδητοποιήσω κι εγώ: για να εγγραφείς ως developer στην Apple, την εταιρεία (ή τουλάχιστον, μία από τις εταιρείες) που επιτρέπει σε δεκάδες απλούς ανθρώπους να λειτουργήσουν ως μεμονωμένοι προγραμματιστές ή να συνεργαστούν μεταξύ τους ψηφιακά (χωρίς καν να χρειαστεί να συναντηθούν ποτέ στη ζωή τους), ώστε να σχηματίσουν apps που εκατοντάδες άλλοι θα χρησιμοποιήσουν σε παγκόσμια γεωγραφική εξάπλωση, ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ ΝΑ ΣΤΕΙΛΕΙΣ ΦΑΞ!!!!
(επειδή είμαι από την Ελλάδα, και δεν υπάρχει Greek on-line Store, έτσι έλεγε.)
Είμαι σίγουρος ότι κάποιος πολύ σοβαρός λόγος υποχρεώνει την Apple σε αυτή την τακτική. Δε θέλω να γίνομαι πικρόχολος και βιαστικός κι ούτε φυσικά υπονοώ ότι έχει σχέση με την Ελλάδα ως Ελλάδα (φαντάζομαι το ίδιο θα γίνεται και για άλλες χώρες). Αλλά και πάλι, το να στέλνω το 2012 φαξ με τα στοιχεία της πιστωτικής μου σε μια εταιρεία-μπροστάρισσα του ηλεκτρονικού αλισβερισιού, ε χτυπάει κάπως.
Εν κατακλείδι, απόρησα, χαλάστηκα, αλλά το είχα πάρει απόφαση. Αυτό που πρέπει τώρα είναι να συνυπολογίσω το κόστος της αποστολής φαξ από τον ΟΤΕ στον γενικό προϋπολογισμό του έργου (συνδρομή+MAC+ipod+…). Ελπίζω να μην πέσω έξω.
sunCoat 
