ερυθρός ραδιοσταυρός

(post ζευγάρια τραγουδιών ΙIIπλή δόση)

Αναζήτηση παλιών, νυχτερινών, ροκ, ραδιοφωνικών παραγωγών: αρχές της δεκαετίας του 90. Ηράκλειο Κρήτης. Ίσως κάποιος από τους 15 ανθρώπους που με διαβάζουν να είναι ένας από αυτούς. Απιθανότητα μεγαλύτερη κι από 2 μελαχρινές γκαραζιέρισσες που εμφανίζονται στη μέση του πουθενά για να βοηθήσουν σε βλάβη αυτοκινήτου.

Ο ένας είχε 2 εκπομπές, Σάββατο 10-12 και Τρίτη μετά τις 11 ή 12 (δε θυμάμαι τους τίτλους). Την εκπομπή του Σαββάτου την άκουγα συχνά γιατί δεν έβγαινα ποτέ έξω Σάββατο (καλά, ούτε και τις άλλες μέρες έβγαινα) και είχε το εξής μοτίβο: πρώτη μισή ώρα ξένα όχι πολύ δυνατά, την επόμενη ώρα ελληνικά, επιστροφή 11μισι με 12 με ξένες ροκιές ξεσηκωτικές. Στην εκπομπή της Τρίτης έπαιζε παλιό ροκ από 70s, Jethro Tull, Supertramp, Pink Floyd κα. Κλασική του ατάκα, αφού τελείωνε ένα κομμάτι Led Zeppelin: «και τι μπορούμε να ακούσουμε μετά από Led Zeppelin παρά μόνο …. Led Zeppelin και πάλι». Ήταν υπερήφανος δε για ένα δισκάκι του με μια extended εκτέλεση του «Love is like Oxygen». Κάποια εποχή άρχισε να παίζει ολόκληρους δίσκους από 70s και εκεί ομολογώ τον έχασα.

Μια εκπομπή με πανέξυπνο τίτλο ήταν η εξής: «μεσάνυχτα και ροκ για όσους έχουν μεσάνυχτα από ροκ». 12-2 κάθε Τετάρτη (ή κάπου μεσοβδόμαδα). Ένα νεαρό παιδί, μάλλον φοιτητής που είχε επιστρέψει στην πατρίδα, έπαιζε 2 ώρες σύγχρονο ροκ. Το μεγάλο του προτέρημα ότι δεν έσκαβε ΤΟΣΟ βαθιά που να μην σου επιτρέπει να έχεις σημεία αναφοράς και να μπορείς να πιαστείς. Waterboys, Violent Femmes, Godfathers, Bad Seeds, Cure τέτοια πράγματα, γνωστά αλλά και ολίγοντι άγνωστα. Ενίοτε έπαιζε και αφιερώματα, όπως ένα πολύ καλό που είχε κάνει για τους REM με τα 80-87 παλιά τους τραγούδια (προ μαντολίνου δηλ.).

Τέλος, υπήρχαν και δυο φοιτητόνια που 12-2 κάποια καθημερινή νύχτα παρουσίαζαν τους δίσκους (και τις κασέτες) τους κάτω από τον τίτλο «Η εκπομπή με τα χίλια πρόσωπα». Ο τίτλος είχε σημασία γιατί δεν περιορίζονταν σε ένα μουσικό είδος, ροκ, τζαζ, blues, ποπ, soundtracks όλα είχαν θέση στο πρόγραμμά τους, το οποίο ανάμεσα στα τραγούδια διανθιζόταν με αναγνώσεις από βιβλία για μουσικούς, Louis Armstrong, Billie Holiday και κριτικές για ταινίες. Κλασική τους ατάκα: «και τώρα να περάσουμε σε άλλο ένα από τα 1000 πρόσωπα της εκπομπής» κλπ κλπ. Ο ένας ακουγόταν πιο brutal και ροκάς, ο άλλος πιο κινηματογραφόφιλος και τζαζ, το άλλοθι του τίτλου και της σύνθεσης της εκπομπής πάντως τους επέτρεπε να κάνουν τις πιο χαοτικές εναλλαγές, πχ Stone Roses με Nina Simone ή Ella Fitzerald με Police.